روند پیری و تغییرات ان خیلی زود(در سن 7 سالگی)شروع می شود.
در دوره پیری سگ قادر به انجام فعالیت های قبلی خود نیست.در دوره پیری اشتهای سگ کمتر شده و در عین حال تشنگی او بیشتر از قبل می شود.
بیشتر سگ ها در دوره ی پیری دچار یبوست می شوند و موهای انان بسیار نازک شده و حالت خشک پیدا می کنند و ریزششان بیشتر می شود.
برخی مواقع سگ پیر چاق می شود و در این دوره تنظیم جیره غذایی اهمیت بسیار زیادی دارد.
فعالیت بدنی سگ های پیر:همانطور که گفته شد در دوره پیری فعالیت بدنی سگ ها کم می شود یا اگر فعالیت زیادی داشته باشند به بدن انان اسیب وارد می شود پس صاحبان سگ های پیر باید حیوان را از جنب و جوش و فعالیت زیاد باز دارند.
همچنین باید به خاطر داشته باشید که سگ در دوران پیری مانند گذشته تحمل سرما,گرما و خستگی را ندارد.
ممکن است سگ در دوره پیری قوه بینایی و شنوایی خود را از دست بدهد و نسبت به گذشته بد اخلاق تر شود.مراقبت از دندان های سگ در دوره پیری بسیار مهم است.التهاب لثه,جرم گرفتگی و افتادن دندان ها و زخم شدن لب در این مراحل شایع هستند.
مراقبت هایی که از سگ در اوایل زندگی می شود می تواند نقش به سزایی در سلامتی او در دوره پیری داشته باشد.
در هرصورت باید به خاطر داشت که سگ های پیر به ویتامین بیشتر,ویتامین های AوBوDوEبیشتر,کلسیم و اهن بیشتر و در عوض چربی و کربوهیدرات کمتری نیاز دارند.