اگر شما سگی با گوش های بلند (نژاد باست) یا سگ با گوش های بلند و موهای متراکم و زیاد (کاکر اسپانیل) دارید باید مرتبا گوش آنها را از نظر بیماری و عفونت مورد معاینه قرار دهید. گوش بزرگ با پوشش های مویی فراوان باعث کاهش تهویه، افزایش دما و افزایش تولید موم می شود که میزان عفونت گوش را افزایش می دهد. بعضی از نژادها مانند پودل دارای کانال گوش باریکی هستند که آنها را مستعد تجمع موم می کند. حتی نژادهایی با کانال گوش وسیع و موی نه چندان زیاد ممکن است گاهی اوقات از زیادی موم رنج ببرند. تمامی سگهایی که در اطراف گوششان موهای بلند دارند مستعد افزایش دمای گوش به علت جریان پیدا نکردن هوا در کانال گوش و ایجاد عفونت و تشکیل انسداد در مجرای گوش هستند. صاحبان می توانند موهای اطراف کانال گوش را با قیچی که دارای نوک تیزی نباشد بدقت کوتاه کنند.
ترشحات از گوش
نوع، غلظت، رنگ و بوی ترشحات خارج شونده از گوش نشان دهندۀ نوع عفونت گوش خارجی می باشند. بسته به نوع ترشحات عامل می تواند جرب (ترشحات غلیظ)، قارچ (ترشحات تیره و روان) یا عفونت باکتریایی (ترشحات زرد تیره) باشد. به همین علت، معاینۀ دقیق آن و توضیحاتی که به دامپزشک در این زمینه می دهید بسیار با اهمیت می باشد.
در معاینۀ گوش سگ باید موارد زیر را مورد برسی قرار دهند:
_ آیا ترشحات تیره و غلیظ است؟
_ ترشحات تیره، بدبو و روان است؟
_ آیا ترشحات سبز یا زرد تیره است؟
________________________
عفونت گوش خارجی
التهاب مجرای گوش خارجی خصوصا در سگهایی که گوش آویزان دارند شایع است. وجود رطوبت در این نوع گوش ها به دلیل نامناسب بودن تهویۀ داخل آن، زمینه ساز عفونت های قارچی و باکتریایی است. باقی ماندن آب، کف صابون یا شامپو در داخل گوش، انگل ها، اجسام خارجی، موهای زیاد، تجمع واکس و همچنین آلرژی می توانند باعث التهاب مجرای شنوایی گردند. گوش مبتلا گرم و ملتهب است و غالبا می توان داخل آن چرک یا موم را مشاهده نمود. بوی نامطبوعی نیز قابل استشمام است و بهترین راه این است که جهت مداوا سریعا به دامپزشک مراجعه گردد. درمان شامل شستشو و تمیز کردن گوش و استفاده از آنتی بیوتیک های موضعی و عمومی است. عفونت های مزمن گوش باعث ایجاد بافت اضافی در مجرای شنوایی شده و باعث انسداد نسبی یا کامل مجرای شنوایی می گردند. در این قبیل موارد باید اقدام به جراحی نمود.
بیماریهای گوش
چنانچه بیماریهای گوش زود تشخیص داده شود، عملا می توان کلیۀ آنها را با موفقیت کامل تحت درمان قرار داد. بنابراین، در صورت بروز کوچکترین نشانۀ تحریک یا ناراحتی باید بی درنگ با یک دکتر دامپزشک مشورت نمود. به محض آنکه بیماری استقرار یافت، معالجۀ آن می تواند طولانی، دشوار یا حتی ناممکن شود. البته پردۀ مخاطی تمایل به زخمی شدن دارد.