سیمای سگها درحکاکی ها و پیکرتراشی ها و نقاشی های اولیه بشر مدارک فراوانی درخصوص ظاهر نژادها و نقش آنها درجوامع انسانی به دست می دهد. به نظر می رسد که تیپ های ماستیف و گری هاند به دلیل قدرت، سرعت، ظرافت و استعداد زیادشان به ویژه در امر شکار و نگهبانی بیشتر مورد توجه و علاقه بوده و حتی به عنوان بت مورد پرستش و ستایش قرار داشتند. به طوری که در تمدن های مختلف با چندین بت که دارای سر سگ هستند مواجه می شویم.
 

در ژاپن باستان این اعتقاد وجود داشت که هرکس با نام چنین خدائی مرتکب خودکشی شود بعد ازمرگ دارای زندگی و لذت ابدی است.

در مصر اعتقاد داشتند بتی با سر سگ یا با سر گرگ ( به نام Anubis) خدای مرگ بوده و روح انسان را به ابدیت می رساند.

همچنین مصری ها بتی به شکل گری هاند را می پرستیدند که دارای گوشهایی دراز و یک دم بزرگ جارو مانند بود. این بت به نام seth مظهر و خدای بدیها به شمار می رفت.

از تصاویر بجامانده مشخص است که فرعون ها برای شکار، سگ هایی با پاهای بلند و سرعت زیاد در اختیارداشتند.

فاروهاند (Pharaoh Hound) بنا به تاریخ ثبت شده قدیمی ترین سگ اهلی شده محسوب می گردد.

 
ما می دانیم که سگهایی شبیه به ایبزین هوند (Ibizan Hound) نیز توسط فراعنه باستان نگهداری می شده اند. زیرا تصاویری از این سگهای شکاری برروی صخره ها و پاپیروسهای به دست آمده از۳۰۰۰ سال قبل از میلاد کشیده شده است.

 
یکی از مشهورترین اساطیر یونان باستان سربروس (Cerberus) نام دارد که سگی است با سه سر و یک دم اژدها مانند که از دروازه و معبر دنیای اموات و جهان آخرت نگهبانی می کند.
 

یونانی ها برای نگهبانی از سگهای ماستیف و برای شکار از هاندها استفاده می کردند. همچنین نژاد کوچکتری نیز در اختیار داشتند که برای نمایش و بازی مورد تربیت قرار می گرفت. این نژاد نهایتا به سگهای نژاد پوینتر امروزی ختم شده است.

توجه به سگ و پرورش ظرفیتهای ذهنی و بدنی آن امر جدیدی نیست. ارسطو (۳۲۲-۳۸۴ قبل از میلاد) به ما می گوید که سگهای کوچک دست آموز در روزگار وی نیز مورد مراقبت و پرورش بوده اند و مورد علاقه خانمها به حساب می آمدند.
 

رومی ها از سگ های ماستیف برای نگهبانی و ورزش استفاده می کردند. این سگها در یک میدان با یکدیگر می جنگیدند. به علاوه رومی ها علاقه زیادی به نگهداری سگهای جنگجو داشتند.

در قرن ششم میلادی اهالی فنیقیه پرورش سگ های ماستیف جنگی را در اروپا به عهده داشتند. اشتیاق و علاقه زیاد به شکار در قرون وسطی باعث تقاطع و تداخل نژادهای سگ با یکدیگر گشته و منجربه ایجاد نژادهای اختصاصی تری برای شکارخرگوش، گوزن و پرندگان شد. از جمله این نژادها می توان به انواع نژادهای تریر و همچنین نژاد گری هاند اشاره کرد. تا همین اواخر استفاده ازسگهای درنده در ورزش و تفریح کاملا متداول بود و امروزه چنین ورزش هایی در سطح جهانی ممنوع شده است.

کار توسعه گروهها و نژادهای جدید سگها ادامه یافت وخالص سازی آنها در طی قرن ۱۶ میلادی صورت گرفت. در هرحال نقاشی هایی که از همین ایام به جا مانده است. معیارهای خوبی برای تعیین نژادها و مشخصات آنها به حساب آمده و می تواند به خوبی محدودۀ آنها را از سگهای شکاری گرفته تا سگهای دست پرورده و اشرافی نشان دهد.