کمک در زمانی که سگ قادر به زایمان نیست و یا نمی تواند پرده های جنینی و بندناف را قطع کند.

در این زمان محارت و تجربۀ صاحب، یکی از عواملی است که از مرگ توله ها جلوگیری می کند. صاحبان باید شماره تماسی از دامپزشک گریت دین خود داشته باشند تا در زمان زایمان از تجربیات ایشان بهرمند شوند، و اگر برای اولین بار با این روند روبرو می شوید بهتر است سریعا سگ را همراه با لانۀ زایمان، به کلینیک دامپزشکی انتقال دهید.
صاحب سگ باید در زمان زایمان حیوان حضور داشته باشد تا در هنگام لازم به زایمان سگ کمک کنند.

یکی از سئوالاتی که صاحبان سگ در زمان زایمان با آن روبرو می شوند این است که چه زمانی باید در امر زایمان دخالت داشته باشند؟
 صاحبان باید در نظر داشته باشند، زمانی که جنین در ناحیۀ لگنی ظاهر می شود نمی تواند بیش از 6 تا 8 ساعت زنده بماند، با این حال تصمیم اشتباهی است که سگ را بیش از 6 ساعت بدونه هرگونه کمکی در این وضعیت رها نمود.
اگر که تصحیح وضعیت سختزایی برای سگ امکانپذیر نباشد، صاحبان باید برای چنین شرایطی آماده بوده و سریعا دست بکار شود. در صورتی که توقف جنین در رحم به مدت 48 تا 72 ساعت بیشتر بطول انجامد، بتدریج جنین در رحم شروع به گندیدن و ایجاد گاز متعفن به علت رشد باکتریهای غیر هوازی خواهد کرد و عفونت شدید مادر را در معرض خطر مرگ قرار خواهد داد. بنابراین لازم است سریعا جهت انجام عمل سزارین و خارج کردن جنینها به کلینیک دامپزشکی مراجعه شود.

مرحلۀ اول: زمانی که مطمعن شدید سگ ماده دچار سختزایی است، سریعا دست بکار شوید و با دقت و آرامش کیسۀ غشایی جنین را از واژن سگ بیرون بکشید، در این زمان دقت کافی داشته باشید تا از له شدن بدن، شکستگی فک و خرد شدن جمجمه جلوگیری شود.
اگر توله ای در هنگام زایمان با سر یا دستها بیرون آمد ولی مادر قادر به زایمان کامل نبود می توانید بدقت توله را با حوله ای خشک و تمیز بگیرید و کمی بچرخانید، سپس همزمان با زور زدن مادر آنرا خارج کنید.
اما اگر پس از مدتها تلاش مادر، تنها یک پای توله بیرون آمد، یعنی توله در وضعیت غیر نرمال قرار دارد. لذا صاحبان بی تجربه نباید اقدام به تغییر شرایط توله نمایند. در چنین مواقع اورژانسی تنها کاری که انجامش توصیه می شود آن است که توله را به سمت دهانۀ رحم، داخل برانید تا شاید خودبخود گردش پیدا کند و در وضعیت صحیح زایمان قرار گیرد. در این مواقع حتما با دامپزشک تماس بگیریید.

مرحلۀ دوم: بعد از خروج توله با سرعت و دقت پرده های جنینی را بوسیۀ دست و یاقیچی از ناحیۀ سر توله ها پاره کرده و توله را بیرون آورید. اگر این زایمان اولین تجربۀ شما می باشد بهتر است برای پاره کردن پرده های غشایی از قیچی استفاده نکنید تا به توله ها آسیبی مانند پاره شدن گوش، بریده شدن پوست بدن و غیره وارد نشود.

مرحلۀ سوم: در این مرحلۀ دهان توله را به آرامی با انگشت باز کرده و مایعات و موکوس را با پمپ یا با پارچه نرم از دهان و بینی توله پاک نمایید.

مرحلۀ چهارم: اگر توله هنوز به وسیلۀ بندناف به جفت یا مادر متصل است، این اتصال باید قطع شود. برای این منظور ابتدا بندناف را در فاصلۀ 5 سانتیمتری شکم توله بوسیلۀ نخ دندان و یا نخ بخیه گره بزنید و سپس بندناف را در چند سانتیمتری پشت گره با استفاده از قیچی استریل ببرید.

مرحلۀ پنجم: توله را به سمت مادر ببرید و اجازه دهید او را بلیسد، اگر سگ ماده از این کار امتناع کرد و یا در شرایط سختی قرار داشت توله را بوسیلۀ یک حوله با آرامش خشک کنید و با دو انگشت به آرامی از سمت شکم به سمت قفسۀ سینه ماساژ دهید تا تنفس حیوان تحریک شود.

مرحلۀ ششم: توله را هرچه سریعتر در کنار سینۀ مادر قرار دهید و در عین حال با نوازش و بکاربردن کلمات محبت آمیز به سگ ماده آرامش دهید.

اگر توله ای به رنگ آبی و با بدنی سرد و حالتی مانند حیوان مرده متولد شد، هنوز احتمال نجات زندگی آن وجود دارد. در چنین شرایطی سریعا توله را درون حوله پیچیده و در مکان گرمی با 26/5 درجۀ سانتی گراد قرار دهید. دهان توله را باز نموده و زبانش را به آرامی بیرون بکشید تا مجرای تنفس حیوان باز شود، سپس با نزدیک کردن دهان خود به دهان توله، به آن تنفس مصنوعی بدهید و باحوله ای خشک و گرم بدن حیوان را به آرامی مالش دهید. در مواردی دیده شده است که توله هایی که تا یک ساعت پس از زایمان مرده بنظر می رسیدند با این اقدامات حمایتی نجات یافته اند.