معدۀ سگ اندام کاملا تکامل یافته ای می باشد که با تغذیۀ گوشتخواری سازگار است و گنجایش آن بسته به نژاد سگ حدود 4/1 تا 8/2 لیتر می باشد. معدۀ سگ همانند این عضو در انسان و همۀ حیوانات دیگر با پرده ای مفروش شده است که ما آن را غشای مخاطی می نامیم. ولی سر تا سر پردۀ مخاطی سگ بر خلاف بساری از حیوانات ساختار غده ای دارد، یعنی تمام قسمتهای آن شیره های گوارشی را ترشح می کند. شاید به همین دلیل باشد که سگ راحتتر از هر حیواندیگری، احتمالا بجز گربه که ساختار معدۀ آن نیز چنین است، می تواند استفراغ کند.

تورم معده
این عارضه هنگامی روی می دهد که غشای مخاطی معده که دارای غده های زیادی است دچار آماس گردد.
علل بوجود آمدن این بیماری
توله های جوان به دلیل حس کنجکاوی گه دارند، مایلند هر گونه زباله ای را بخورند؛ این عمل ناگزیر موجب تورم معده می شود.
انواع شدید تر آن توسط باکتریها ایجاد می گردد و در اینجا نیز منشاء آن با بیشترین احتمال استخوانهای فرسوده یا گوشت فاسد می باشد. هر دو باکتری درگیر در اینجا، یعنی سالمونلا و کلستریدیوم بوتولیبوم، قوی هستند و کنترل آنها دشوار است. ویروسها نیز دخالت دارند؛ در واقع، بیشترین موارد ناشی از عفونت ویروسی و ظاهرا از نوع واگیر دار است.
استفراغ یک نشانۀ درجه اول در این بیماری می باشد. اما از آنجا که یک سگ سالم نیز اغلب خود به خود و بدون هیچ دلیل آشکار استفراغ می کند، می توان از موارد اندک استفراغ چشم پوشی کرد.
استفراغ در تورم معده شدید و مزمن است؛ حیوان اصلا غذا نمی خورد ولی معمولا پیوسته آبمی نوشد، تنها به این دلیل که بی درنگ آن را استفراغ می کند.
زبان، بویژه بخش پیشین آن، به رنگ قهوه ای در می آید و حیوان حالتی پژمرده به خود می گیرد و آب بدن خود را از دست می دهد.
به غیر از ابتلا به دیستمپر، درجۀ حرارت بدن سگ عادی یا کمتر از آن می باشد.
هرگاه باکتریها و ویروسها دخالت داشته باشند در بیماری، اغلب تورم روده نیز همزمان حضور دارد.
برای درمان این بیماری باید حیوان را بی درنگ نزد دکتر دامپزشک ببرید؛ هیچ چیز به اندازۀ استفراغ مزمن زجر آور نیست.
دکتر دامپزشک یک داروی ضد انقباض یا مقدار زیادی آرام بخش تزریق خواهد کرد که استفراغ را کم و بیش فورا متوقف می کند. سپس درمان را با تجویز داروهای خوراکی به منظور کنترل و انهدام هرگونه عفونت باکتریایی دنبال خواهد نمود.
حیوان در طول درمان باید حداقل به مدت 24 ساعت به غذاهای جامد دسترسی نداشته باشد، البته برای جبران آب از دست رفته باید شگر و آب یا شیر بدون محدودیت در اختیار سگ قرار بگیرد.
در تودۀ بیماران، می توان سگ را در روز دوم به غذای جامد بر گرداند، می توان بیمار را پس از 48 ساعت به رژیم غذایی عادی خود بازگردانید.