این بیماری باعث تغییراتی در ساختار حنجره می گردد. در برونشیت بافت پوششی نایژه ها دچار آماس می گردند. دیوارۀ حنجره و مجاری هوایی (برنش) ضخیم شده و باعث تنگی مجاری هوایی می گردد. وقتی این حالت پیش رفت نماید مجاری هوایی باریک شده و اکسیژنی که سگ در هنگام ورزش و فعالیت شدید به آن نیاز دارد تامین نمی شود. معمولا برونشیتدر حیواناتی که ازعفونتهای تنفسی ضعیف شده اند دیده می شود. این سگها سرفه های خشکوخشن دارند که روزها وهفته ها ادامه می یابد. ممکن است سرفه های بقدری شدید وتندوپشت سرهم باشند که حیوان نتواند عمل بازدم را انجام دهد. این عارضه بویژه در سگهای مسن متداول می باشد. و علت اصلی آن عفونت باکتریایی است. برونشیت یکی از پیامد های متداول بیماری دیستمپر می باشد. دامپزشک در این زمان از دارو هایی که باعث کاهش التهاب و اتساع مجاری می گردد استفاده می کند. داروهایی که باعث قوام و چسبناکی خلط نیز می گردند اغلب استفاده می شوند و در موارد شدید از آنتی بیوتیک استفاده می شود. و حیوان بهاستراحت نیازمند است.
دو نوع برونشیت وجود دارد برونشیت حاد و برونشیت مزمن.
سگ در برونشیت حاد تب بالایی دارد (5/40 یا 41)، میلی به غذا ندارد و بارها دچار حملات شدید سرفه می شود. تشخیص دقیق عامل اصلی عارضه نیاز به یک دکتر دامپزشک متبحر دارد. او با گوش کردن دقیق قفسۀ سینه این عمل را انجام خواهد داد.
درجه حرارت در برونشیت مزمن معمولا عادی است (5/38) و سابقۀ حملات مکرر وجود دارد. ممکن است بیمار همراه سرفه تکه های خلط را بالا بیاورد؛ اینها شامل قطعاتی از بافت پوششی نایژه ها می باشند که آسیب دیده اند.
بیماران مبتلا به برونشیت نوع حاد، به نحو چشمگیری به درمان ضد التهاب پاسخ می دهند. بنا به تحقیقات، منطق است که این بیماران را به منظور پیشگری از رخداد مجدد بیماری بسرعت درمان نمود، چرا که احتمال دارد عارضه به شکل مزمن درآید که درمان آن دشوار و ناامید کننده خواهد بود.

از آنجا که ک از متداولترین علل برونشت در سگ عفونت دیستمپر یا سخت پنجه ها می باشد، یقین حاصل کنید که تولۀ شما در اولین فرصت ممکن واکسن درافت می کند و حداقل هر دو سال یک دوز واکسن یادآوری نیز به آن تزریق می شود.