در سگها دو نوع آسم دیده می شود:

آسم ناشی از آلرژی ( که اغلب همانند آسم در انسان ارثی است) و دیگری آسم قلبی که به مراتب متداولتر از آسم آلرژی می باشد.

آسم ناشی از آلرژی
 این بیماری حالت ارثی داشته و توله با یک حساسیت شدید نسبت به مواد ویژه ای مانند: مو، گرد و غبار و یا گردۀ گیاهان متولد می شود.
در این هنگام حیوان بارها به حملات سرفه و تنگی نفس دچار می گردد.
گوش فرا دادن به ریه ها صدای غیر طبیعی (رال) نشان می دهد. آنچه رخ می دهد این است که حملات فراوان سرفه باعث می شود که دیوارۀ فضاهای کوچک تنفسی پاره شوند، تا اینکه سرانجام کیسه های بزرگ هوایی در ریه ها ایجاد می کردد و ورود هوا به این کیسه ها و خروج هوا از آنها باعث ایجاد صداهای غیر طبیعی در ریل مبتلا به آسم می گردد.
بدیهی است هرچه تعداد حملات بیشتر باشد، آسیب بیشتری به ریه ها وارد می شود. و تحقیقات نشان داده است که تنها دارویی که آسم ناشی از آلرژی را در سگها کنترل می کند کورتیزون است و این دارو باید در مقادیر بسیار اندک، کم وبیش پیوسته تجویز گردد. این دارو بیماری را کنترل می کند و به سگ اجازه می دهد تا زندگی مفید و نسبتا آسوده ای داشته باشد. حملات شدید آسم را می توان با تزریق کورتیزون های طولانی اثر، کنترل نمود.

آسم قلبی
 این بیماری که تقریبا همواره در سگهای پیردیده می شود، ناشی از ناتوانی قلب در عملکرد صحیح است. از آنجا که خون با سرعت لازم در بدن گردش نمی کند، فرآورده های زایدی که به طور عادی به درون مجاری لنفاوی یا رگها جمع آوری کننده (عروق لنفاوی در امتداد سیاهرگها واقع هستند) ترشح می شوند، درون بافتهای پیرامون تراوش می کنند. هنگامی که چنین شود، مایع لنفاوی و یا استسقایی (Dropsical ) فضاهای تنفسی ریه ها را پر می کند و یک ذات الریه مکانیکی واقعی را ایجاد می نماید.
همیشخ نخستین نشانه هایی که توسط صاحبان سگها گزارش می شود در این عارضه، سرفه است. معمولا سابقۀ پیری و خستگی آشکار، و سریعتر از آنچه بدان عادت کرده اند، وجود دارد.
معاینۀ ریه ها و قلب توسط دکتر دامپزشک باتجربه، نارسایی قلب و تجمع مایعات در ریه ها را، که معمولا به سمت قاعدۀ ریه است، آشکار می کند.
بیمار در موارد پیشرفته بسیار آشفته می باشد و ممکن است توانایی آن را نداشته باشد که برای مدتی بیش از چند ثانیه استراحت کند. مایع استقایی را می توان در شکم و زیر پوست نیز جستجو کرد.
بیاد داشته باشید اگر درمان به اندازۀ کافی و لازم سریع آغاز شود، می توان چندین سال زندگی خوب را برای سگ بیمار فراهم نمود.
درمان این بیماری باید همیشگی باشد و تنها با نظارت دکتر دامپزشک انجام پذیرد.
پایۀ درمان موفق در این عارضه را داروهای محرک قلب بعلاوۀ داروهای مدر تشکیل می دهند. داروهای مدر دفع آب را از راه کلیه ها افزایش می دهند. اما، همانگونه که در بالا اشاره شد، درمان باید با تجویز مرتب و روزانه دارو زیر نظر دکتر دامپزشک ادامه یابد، البته به محض اینکه پیشرفتی در حال بیمار حاصل شود به این معنی است که صاحب سگ هر ماه تنها یک بار برای گزارش وضع بیمار با دکتر دامپزشگ تماس می گیرد و قرصهای جدید را دریافت می کند.
در موارد حاد بیماری، بویژه هنگامی که آب آوردگی شکمی وجود داشته باشد، می توان با تزریق داروی مدر باعث تسکین بیمار شد.