برخی از مردم عقیده دارند زمانیکه سگها تلویزیون تماشا می کنند قادر به تشخیص سگهایی هستند که در تلویزیون نشان داده میشود. البته این باور صحیح نمی باشد. این امکان وجود دارد که حرکات تلویزیونی توجه سگ را جلب کرده و موجب شود تا سگ این حرکات را دنبال کند اما برای یک سگ بسیار مشکل است تا بتواند چشمهایش را بر روی صفحه تلویزیون ثابت نگاه دارد و در این حالت سگها تنها نیاز دارند تا قدرت باصره و شنوایی خود را بکار گیرند؛ بهرجهت در این حالت، مهمترین حس آنها که حس بویایی است بلا استفاده قرار میگیرد.

ممکن است از نحوه پارس کردن سگ به تلویزیون، فکر کنیم که پارس او پاسخی حقیقی است اما برای سگ با چنین قدرت شنوایی بالایی ، تشخیص تفاوت بین صدای واقعی و صدایی که از تلویزیون می شنود، کاری سختی نیست.

سگ تحت تاثیر قرار نمی گیرد چرا که او به خوبی حس می کند که صدای شنیده شده از تلویزیون فاقد چیزی است که مطمئناً ما قادر به تشخیص آن نمی باشیم. زمانیکه سگی پارس می کند، سگ دوم در جایی دیگر همیشه به پارس او پاسخ میدهد. اگر چه آنها همیدگر را نمی بینند اما سگ دوم با پارس کردن پاسخ می دهد تا به دیگری نشان دهد که صدای او را شنیده و متعاقباً این سگ(سگ دوم) طبق پارسی که دریافت کرده، لحن و نوع پارس خود را تطبیق می دهد و این در حالی است که هیچ کسی قادر نیست با صدای پخش شده پارس سگ از تلویزیون، چنین پاسخی از سمت سگ دریافت نماید.