توصیه هایی به منظور انجام واکسیناسیون عادی
ویروس دیستمپر سگ
توله های تازه به دنیا آمده ایمنی غیر فعال در برابر ویروس دیستمپر سگ را از مادر خود کسب می نمایند. عمدتا این آنتی بادیهای گرفته شده از مادر، در مدت چند ساعت اول پس از تولد از کلستروم (شیری که طی چند روز اول بعد از زایمان تولید می شود را کلستروم یا آغوز می نامند) جذب می شوند. بتدریج آنتی بادی های مادری ناپدید خواهند شد، اما این ایمنی اکثر توله ها را پس از مرحلۀ از شیر گرفتن محافظت می کند. آنتی بادی های مادری در توله ها گاهی اوقات در سنین 8 تا 14 هفتگی به زیر سطوح محافظت کننده کاهش می یابند. در این حالت آنتی بادیهای مادری با پاسخ بدن توله ها به واکسیناسیون، تداخل پیدا می نمایند. بنابراین به فواصل 3 تا 4 هفتگی و بین 6 تا 16 هفتگی، تعدادی از واکسیناسیونها انجام می شود.
واکسن زنده و تخفیف حدت یافته ویرویس دیستمپر، در حدود 100 درصد ایمنی می دهد. واکسن ویروس سرخک به اندازۀ واکسن ویروس دیستمپر محافظت کننده نیست، اما در تداخل با آنتی بادیهای مادری که سطح بالایی ندارد توله ها را در برابر بیماری محافظت می کند.
در توله هایی که کلستروم دریافت نموده اند، واکسیناسیون اولیه در سن 6 تا 8 هفتگی انجام شده و هر 3 تا 4 هفته تا زمانی که سن توله ها به 14 تا 16 هفتگی برسد ادامه می یابد. در توله های محروم از کلستروم، واکسیناسیون اولیه در 4 هفتگی و دوز ثانویه در 2 تا 4 هفته بعد تکرار می شود و واکسیناسیون هر 3 تا 4 هفته تا سن 14 تا 16 صورت می گیرد.
بیاد داشته باشید که هرگز از واکسن زندۀ تخفیف حدت یافته ویروس دیستمپر در توله هایی که سنینی کمتر از 3 تا 4 هفتگی دارند استفاده نکنید.
در سگهایی که سنین آنها بالای 16 هفتگی است، دوبار واکسیناسیون با فاصلۀ زمانی 2 تا 4 هفته صورت می گیرد.
اگر واکسیناسیون در توله هایی که سنشان کمتر از 6 تا 8 هفته است با واکسن زندۀ تخفیف حدت یافتۀ ویروس دیستمپر صورت گیرد، مخصوصا زمانی که با واکسن تحفیف حدت یافتۀ پاروا ویروس ترکیب شده باشد ممکن است در توله ها ایجاد عارضۀ انسفالیت (التهاب حاد بافت مغزی) پس از واکسیناسیون را به همراه داشته باشد.
واکسن زندۀ تخفیف حدت یافتۀ ویروس دیستمپر به شکل داخل وریدی (داخل رگ)، هیچ تاثیری در علایم بالینی شروع شده نخواهد داشت. در صورتی که این واکسن را در مدت 4 روز قبل از بروز علایم بالینی به حیوان تزریق کنید، ممکن است که شدت علایم بیماری کاهش یابد. هر چند که واکسنهای حاوی آنتی ژنهای دیگر، نظیر لپتوسپیرا یا آدنو ویروس را نباید به صورت داخل وریدی تجویز نمود.
هپاتیت عفونی سگ و آدنو ویروس تیپ دو سگ
واکسیناسیون به منظور پیشگیری از آدنو ویروس تیپ یک سگ (هپاتیت عفونی سگ)، بسیار موثر است. واکسنهای حدت یافتۀ ویروس آدنو ویروس تیپ یک و آدنو ویروس تیپ دو سگی، می تواند باعث القاء ایمنی موثر در برابر هپاتیت عفونی سگ شده و همچنین آدنو ویروس تیپ یک و آدنو ویروس تیپ دو در برابر یکدیگر اثر حفاطتی متقابل دارند.
بر خلاف آدنو ویروس تیپ دو، ویروس های واکسن آدنو ویروس تیپ یک در 4/0 درصد واکسیناسیون ها می تواند در کلیه تجمع یافته و باعث یک نفریت (التهاب کلیه) ملایم و دفع ویروس از طریق ادرار گردند و یا اینکه با تجمع در چشم، باعث ایجاد التهاب رنگدانه ای قدامی چشم شوند. کدر شدن قرنیه معمولا گذرا بوده اما ممکن گاهی اوقات غیر قابل بازگشت باشد.
حداقل 2 دوز واکسن، در فاصلۀ زمانی 3 تا 4 هفته، یکی در 8 تا 10 هفتگی و دیگری در 12 تا 14 هفتگی باید انجام شود. هرچند واکسیناسیون اولیه احتمالا ممکن است برای تمام عمر از سگ محافظت کند اما واکسیناسیون سالانه توصیه شده است.
پارا آنفولانزا
واکسنهای پلی ولان به طور معمول در توله ها بکار رفته و واکسیناسیونهای حمایتی سالانه باید دنبال شود. این واکسنها معمولان حاوی آدنو ویروس و ویروس پارا آنفولانزا می باشند.
واکسن ویروس پارا آنفولانزا در برابر بیماری آنفولانزا و 9 عفونت دیگر، دارای توانایی حفاظت کننده است. بنابراین نمی تواند گسترش بیماری را در محل نگهداری سگ، و انتشار ویروس را از حاملین ویروس،به سگهای حساس محدود سازد.
هپاتیت عفونی سگ و آدنو ویروس تیپ دو سگ
واکسیناسیون به منظور پیشگیری از آدنو ویروس تیپ یک سگ (هپاتیت عفونی سگ)، بسیار موثر است. واکسنهای حدت یافتۀ ویروس آدنو ویروس تیپ یک و آدنو ویروس تیپ دو سگی، می تواند باعث القاء ایمنی موثر در برابر هپاتیت عفونی سگ شده و همچنین آدنو ویروس تیپ یک و آدنو ویروس تیپ دو در برابر یکدیگر اثر حفاطتی متقا بل دارند.
بر خلاف آدنو ویروس تیپ دو، ویروس های واکسن آدنو ویروس تیپ یک در 4/0 درصد واکسیناسیون ها می تواند در کلیه تجمع یافته و باعث یک نفریت (التهاب کلیه) ملایم و دفع ویروس از طریق ادرار گردند و یا اینکه با تجمع در چشم، باعث ایجاد التهاب رنگدانه ای قدامی چشم شوند. کدر شدن قرنیه معمولا گذرا بوده اما ممکن گاهی اوقات غیر قابل بازگشت باشد.
حداقل 2 دوز واکسن، در فاصلۀ زمانی 3 تا 4 هفته، یکی در 8 تا 10 هفتگی و دیگری در 12 تا 14 هفتگی باید انجام شود. هرچند واکسیناسیون اولیه احتمالا ممکن است برای تمام عمر از سگ محافظت کند اما واکسیناسیون سالانه توصیه شده است.
پارا آنفولانزا
واکسنهای پلی ولان به طور معمول در توله ها بکار رفته و واکسیناسیونهای حمایتی سالانه باید دنبال شود. این واکسنها معمولان حاوی آدنو ویروس و ویروس پارا آنفولانزا می باشند.
واکسن ویروس پارا آنفولانزا در برابر بیماری آنفولانزا و 9 عفونت دیگر، دارای توانایی حفاظت کننده است. بنابراین نمی تواند گسترش بیماری را در محل نگهداری سگ، و انتشار ویروس را از حاملین ویروس،به سگهای حساس محدود سازد.
لپتوسپیروز
واکسیناسیون به کاهش میزان شیوع و شدت لپتوسپیروز کمک می کند، اما از بروز عفونت بالینی و یا دفع ادراری ویروس، پیشگیری به عمل نمی آورد. باکتری دو ظرفیتی لپتوسپیرا (لپتوسپیرا کانیکولا و لپتوسپیرا ایکتروهموراژیا) یکی از اجزای اکثر واکسن های پلی ولان در سگها است که به منظور برنامه های واکسیناسیون معمول
و برای ایجاد ایمنی اولیه به کار می رود. سگها را در سنین 9، 12 و 15 هفتگی باید توسط این واکسن واکسیناسیون نمود و بمنظور ایجاد ایمنی اولیه در سگها حداقل 3 دوز از آن مورد نیاز است.
تجدید این واکسیناسیون سالیانه توصیه شده است، اما با وجود اینکه مدت زمان ایمنی این واکسن بطور میانگین 6 تا 8 ماه می باشد، اگر سگها در مناطق اندمیک یا مناطقی که با خطر بالای بروز بیماری روبرو هستند باید بطور مکرر هر 4 تا 6 ماه واکسینه تکرار گردد.
واکسنهای اطلاح شدۀ مشتق از آنتی ژنهای غشای خارجی لپتوسپیرا، مزایای بیشتری نسبت به واکسن های موجود دارند زیرا در برابر عفونت تحت بالینی و از دفع و پراکنده نمودن باکتری محافظت ایجاد می نمایند. از دیگر مزایای این واکسنها، شروع سریعتر ایمنی، نیاز به دوز پایین تر برای ایجاد ایمنی اولیه و واکنشهای آلرژیک کمتر می باشد.
واکسن ضد هاری
انواع مختلفی از واکسنهای ضد هاری در بازار موجود است که بعضی از آنها عبارتند از:
الف) واکسن ضد هاری IRVI (آی وی آر آی، ایزات ناگار) واک
سن خشک منجمد که آنرا با 3 میلی لیتر آب مقطر حل می نمایند به منظور تزریق عمقی داخل عضله.
ب) واکسن هاری LAP (ال ای پی، گونۀ فلاری (بیومد، قازی آباد) که در 2 میلی لیتر آب مقطر حل می نمایند جهت تزریق عمقی داخل عضله.
ج) رابی سین _ 1 میلی لیتر بصورت زیر جلدی یا داخل عضله
د) راب گارد _ تی سی، 1 میلی لیتر بصورت زیر جلدی یا داخل عضله
ه) راک شارب، 1 میلی لیتر بصورت زیر جلدی
و) نابی واک آر _ 1 میلی لیتر بصورت زیر جلدی
ز) دورا راب _ 1 میلی لیتر بصورت داخل عضله
1- دوراب راب 1 (با یک سال ایمنی)
2_ دوراب راب 2 ( با دو سال ایمنی)
ح) کاندار آر _ 1 میلی لیتر بصورت زیر جلدی
ط) آنتومیون _ 1 میلی لیتر بصورت زیر جلدی
در تزریق اول تمام واکسنهای کشت بافتی، می توان واکسیناسیون را در سن 4 هفتگی توله ها تجویز نمود.
در صورتی که توله ها از مادر واکسینه شده متولد شده باشند، می توان واکسیناسیون را به علت حذف آنتی بادیهای مادری تا 12 هفتگی به تاخیر انداخت. هرچند تمام واکسنهای ذکر شده در بالا، ایمنی 3 ساله ایجاد می کنند، اما توصیه شده است به دلیل ماهیت اندمیک بیماری هاری در هند و دیگر کشورها، واکسیناسیون به صورت سالانه دنبال گردد.
ی) رابی پور _ واکسیناسیون حفاظت کننده، قبل از قرارگیری در معرض بیماری می باشد که شامل یک تزریق داخل عضله در روزهای 0 (روز زدن اولین واکسن)، 28 و 56 انجام می شود و در صورت ضرورت پیشگیری فوری، در روزهای 0، 7 و 21 صورت می گیرد. واکسیناسیونهای تقویتی و حمایتی پس از یک سال انجام می شود.