سقط جنین عمومیت کمی در سگهای دارد و معمولا به علت برخی عفونتهای رحمی ایجاد می شود. همچنین ممکن است بر اثر برخی ضربات شدید به بدن سگ آبستن پدید آید. کمبود پروژسترون نیز می تواند از دلایل سقط جنین باشد.
مرگ زودرس جنین همراه با جذب مجدد جنین می باشد. در موارد مشخصی، خونریزی وازنی در سگ ماده رخ می دهد، اما رادیو گرافی اسکلتهای جنینی را که هنوز در رحم وجود دارند را نشان می دهند، در این حالت توله های زنده بهمراه یک یا دو جنین مومیایی شده متولد شده و جدا کردن جفت آنها باعث بروز خونریزی می شود.
دلایل از دست دادن زودرس جنین مثلا در 6 یا 7 هفتگی آبستنی ترشح ناکافی پروژسترون که ممکن است به علت برگشت جسم زرد به حالت نابالغ باشد.
بمنظور پیشگیری از این حالت، از پروژسترون به میران 5 تا 25 میلی گرم، بصورت زیر پوستی و یا داخل عضله، 2 یا 3 بار در هفته توصیه می شود، که یک هفته پس از پایان فحلی آغاز و تا هفتۀ 8 آبستنی ادامه می یابد.
معمولترین دلیل سقط در سگها بیماریعفونی بروسلاکنیس می باشد. اکثر سقطهای ناشی از این عارضه بین سنین 45 و 55 روزگی می باشد. 2 یا تعداد بیشتری سقط متوالی یا نارسایی و اختلالات آبستنی در آن معمول می باشد.
در بیشتر مواقع جفت ماندگی اتفاق نمی افتد اما ترشحات وازنی معمولا 1 تا 6 هفته پس از سقط ادامه می یابد. جنینهای سقط شده عموما مرده می باشند. آن دسته از توله های زنده مانده نیز به علت ترشحات عفونی مادر و ةآلوده بودن محیط خواهند مرد.
با جدا کردن و ازبین بردن سگهای مبتلا و آلوده از محیط نگهداری می توان بیماری بروسلوز را ریشه کن کرد. درمان آنتی بیوتیکی بطور موضعی بکار برده می شود (ترکیب تتراسایکلین، استرپتومایسین و سولفونامیدها)، اما درمان مکررا آنتی بیوتیکی بارضایت چندانی همراه نبوده است.
گاهی اوقات، سقط به طور ثانویه و در اثر بیماریهای ویروسی نظیر دیستمپر سگ و هرپس ویروس سگها رخ می دهد. بعلاوه توکسوپلاسما گوندی ممکن است باعث سقط و تولد توله های زودرس، مرده و یا درحال مرگ می شود