فتق
فتق نافی یا مغابنی در هنگام آبستنی رخ می دهد و بخشی از شاخ رحمی معمولا به داخل آن وارد می شود. در صورتی که بدون درمان این حالت، آبستنی ادامه یابد، اغلب منجر به سختزایی و مرگ جنینها و حتی مرگ سگ ماده می شود. در صورتی که در مرحلۀ اولیۀ آبستنی فتق تشخیص داده شود، بیماری کاهش یافته و سگ آبستن به طور طبیعی زایمان خواهد کرد. در صورتی که فتق در مراحل آخر آبستنی رخ دهد، جنینها را باید با عمل سزارین احیاء کرد. در این حالت به ندرت عمل هیسترکتومی (برداشت رحم) ضرورت می یابد.

 متریت
متریت معمولا در سگهای آبستن بصورت حاد بوده و ممکن است در این دوران سبب، ایجاد جنینهای آمفیزماتوز، سختزایی و پس از زایمان باعث له شدگی رحم، جفت ماندگی و سقط جنین شود. سگهای مبتلا، دچار کاهش درجۀ حرارت بدن، کاهش اشتها، اسهال و استفراغ شده و دارای ترشحات خونی و بدبوی ناحیۀ ولوا می باشند. درمان شامل تزریق داخل عضله 5/2 تا 10 واحد اکسی توسین و آنتی بیوتیک درمانی به روش های غیر خوراکی و موضعی و درمانهای حمایتی با محلول نرمال سالین می باشد.

 چرخش رحم
چرخش رحم در سگهای آبستن بنظر پدیده ای نادر می باشد که می تواند به علت غلط زدن یا افتادن ناگهانی از محلی مرتفع رخ دهد و باعث شود که شاخهای رحمی به دور محورهای طولی خود بچرخند. چرخش رحمی ممکن است منجر به مومیایی شدن جنینها و یا پارگی رحم شود که خفگی و مرگ جنینها را بهمراه دارد.
تشخیص این عارضه بسیار دشوار است. دردهای زایمانی کامل و طولانی که بدون تولد توله ها می باشد، عدم توانایی در لمس جنین در معاینه از طریق واژن و آزمایشات رادیوگرافی ممکن است در تشخیص چرخش رحم کمک کننده باشند.
برای تصحیح این حالت عمل جراحی توصیه می شود.

 جفت ماندگی پس از تولد
در سگهای آبستن، جفت ماندگی نادر بوده و در اغلب موارد، این حالت در نژادهای کوچک (TOY DOG)، خصوصا زمانی که سختزایی با دردهای طولانی زایمان همراه باشد، رخ میدهد. این حالت در زمان زایمان ممکن است موقتی باشد. جفت ماندگی زمانی بوجود می آید که غشای جنینی جنین از دهانۀ رحم خارج شده و مانع از خروج جنین های بعدی و مرگ آنها می شود. در صورتی که جفت ظرف 12 تا 24 ساعت از رحم خارج نشود، ممکن است یک متریت حاد (عفونت رحم) بوقوع بپیوندد. بنابراین ضروری است در اسرع وقت به دامپزشکی مراجعه شود تا دامپزشک به درمان آن بپردازد و یا بمنظوز حفظ جان سگ اقدام به برداشت رحم شود، زیرا به علت نکروز دیوارۀ رحم در ناحیۀ اتصال جفت ممکن است در عرض 4 تا 5 روز باعث مرگ حیوان شود. وجود ترشحات سبز رنگ واژنی بیش از 12 ساعت پس از زایمان معمولا بعنوان نشانه ای از باقی ماندن غشای جنینی شناخته شده است.
تزریق 10 تا 20 واحد اکسی توسین به منظور ایجاد انقباظات رحمی توصیه می شود. معمولا استفاده از آنتی بیوتیک های وسیع الطیف غیر خوراکی یا داخل رحمی به منظور پیشگیری از سپتمی سمی (ورودميكروب به خون)تجویز می گردد.