برخی از کاسکوها در جریان صید، جمع آوری، حمل و نقل، توقف های طولانی بدون آب و غذا و رفتارهای خشن صیادان و واسطه های حمل و نقل کننده آن ها، دچار نوعی بیماری روانی به نام ترس مرضی یا بیماری ترس (phobia) می شوند. این دسته از کاسکوها تا زمانی که به بیماری ترس دچارند، به شدت از انسان می ترسند و به محض دیدن انسان قار می کشند و هرگز تا چنین مشکلی را دارند اهلی نمی شوند و هرگز تا به اندازه کافی اهلی نشوند، به آموزش سخن گویی گوش نمی دهند و یاد نمی گیرند. طبیعی است که اگر فردی یک کاسکوی مبتلا به ترس مرضی داشته باشد و از چگونگی معالجه آن آگاهی نداشته باشد، حتی اگر 10 سال هم آن را نگه داری کند، از قار کشیدن نمی افتد و اهلی نمی شود. اما واضح است که هیچ کسی حوصله نگه داشتن یک کاسکوی همیشه قارکش را ندارد. بنابراین عده ای چنین نتیجه گرفته اند که برخی از کاسکوها هرگز اهلی نمی شوند. حال آن که این موضوع حقیقت ندارد و اگر ترس مرضی چنین کاسکوها معالجه شود، قطعاً و با سرعت اهلی خواهند شد و از قضا نویسنده تاکنون به طور اتفاق دو کاسکو با چنین مشکلی به دستش رسیده است که به راحتی آن ها را معالجه کرده است. در حالی که صاحبان آنها به علت خسته شدن از قار کشیدن آنها اقدام به فروششان کرده بودند.

بنابراین اگر به طور اتفاقی یک کاسکوی همیشه قارکش به دست شما رسید، بدانید که آن کاسکو به ترس مرضی یا بیماری ترس مبتلا است. برای معالجه چنین کاسکوها، روش تجربه شده توسط نویسنده این بوده است که آن کاسکو را با یک یا چند کاسکوی هم سن و سال خودش در قفس نگهداری کرده است. کاسکوی مریض وقتی مشاهده می کند که با نزدیک شدن صاحبش به قفس، دیگر هم قفسی هایش نمی ترسند و قار نمی کشند، به زودی از قار می افتد. اما باید شما تا مدتی کاسکوی مبتلا به بیماری ترس را با هم نوعانش هم قفس کنید تا کاملاً ترس آن از آدمیزاد از بین برود. همچنین در تمام این مدت باید سعی کنید کهاز باز کردن درب آن قفس و دست بردن به داخل قفس خودداری کنید و در همه حال مراقب باشید که فقط رفتار آرام شما است که می تواند برای همیشه چنان کاسکو را معالجه کند.