اسکلت حنجره از چهار غضروف تشکیل شده است که بخشهایی از آن استخوانی است. غضروف انگشتری یک ساختار میانی است که به شکل ملاقه شکر است. در بخش خلفی به سمت راست و چپ ملاقه ( بالهای انگشتری ) به جهت پشتی خم می شوند. هر کدام از بالها در خط میانی پشتی با غضروف پیش انگشتری میانی کوچک کاما شکل مفصل می شود و با بدنه غضروف طرجحالی یک سطح تماس لغزنده به وجود می آورد. در غراب و برخی از گونه های کلاغ معمولی هرکدام از بالهای غضروف انگشتری با بدنه غضروفی خود مفصل تشکیل می دهد.
غضروف های طرجحالی زوج هستند هرکدام به شکل چنگال دو شاخه با شاخه هایی که به جهت خلفی است. شاخه شکمی چنگال بخش بدنه غضروف طرجحالی را تشکیل می دهد که در بخش خلفی با غضروف های انگشتری و پیش انگشتری مفصل می شود. شاخه پشتی چنگال زائده خلفی را تشکیل می دهد. در کلاغ معمولی این زائده با بدنه غضروف یک مفصل سینویالی را به وجود می آورد. در پرندگان غضروف های تیروئید و اپیگلوت دیده نمی شوند. دهانه حنجره به صورت یک شکاف باریکی است که بین دو غضروف طرجحالی قرار گرفته است. غضروف های طرجحالی به وسیله عضله تنگ کننده و گشاد کننده ( گشاد کننده دهانه حنجره ای-تنگ کننده دهانه حنجره ای) به یکدیگر نزدیک و دور شده که در نتیجه به تنظیم سوراخ دهانه حنجره منجر می شوند.
عضلات همراه با غضروف ها برجستگی حنجره ای را به وجود می آورند. آستر مخاطی از بافت پوششی مطبق کاذب با غدد موکوسی تک سلولی آلوئولی های موکوسی درون پوششی و لبه های برجسته در بر دارنده مژه ها تشکیل شده است.
همانند پستانداران عمل اصلی حنجره پیشگیری از ورود مواد خارجی به درون مجرای تنفسی پایینی به وسیله انقباض دهانه حنجره است. حنجره پرندگان در تولید صدا هیچگونه نقشی ندارند اما ممکن است در هماهنگ کردن صدا عمل کند. در بانگ بر آوردن حنجره خروس اهلی در ناحیه گردن به جهت بالا و پایین تقریبا تا بخش ورودی حفره سینه سر میخورد عملی همانند سر خوردن ترمبون. در ماکیان اهلی کج شدن برجستگی حنجره ای در حالت بلعیدن به حرکت های جلو و عقب کمک میکند.