گوش میانی حفره ای پر از هوا میان پرده صماخ و گوش درونی است بر خلاف پرده صماخ پستانداران پرده صماخ پرندگان بجای برجسته بودن به سمت درون به سمت بیرون برجسته است. در جغدها به طور استثنایی قطر این پرده بزرگ است. کشش در پرده صماخ به وسیله عضله ستونکی که به غضروف خارج ستونی و پرده صماخ متصل است تغییر می یابد. از آنجا که این عضله از دومین قوس حلقی جنینی منشا و از عصب صورتی عصب حرکتی آن تامین می شود. احتمالا همولوگ عضله رکابی پستانداران است. با این حال عمل آن با عمل عضله کشنده صماخی شباهت دارد. ارتعاشات پرده صماخ به وسیله غضروف خارج ستونی که در تماس با پرده صماخ است و ستونک استخوانی میله مانند که در میان دریچه دهلیزی قرار گرفته است. به پری لنف در گوش درونی منتقل می شود. ستونک همولوگ استخوان رکابی در پستانداران است. استخوانهایسندانی و چکشی در پستانداران به ترتیب با استخوانهای مربع و مفصلی در پرندگان همولوگ هستند. ستونک از نظر طبقه بندی حیوانات اهمیت دارد. ستونک شاخص پرندگان همانند ستونک خزندگان با پایه ای بشقابی و میله ای استخوانی مستقیم برآمده از مرکز پایه بشقابی است.
در گروههای اندکی برای نمونه لک لک ها ستونک لوله ای است و میله آن سوراخهای بسیاری بویژه در نزدیکی پایه بشقابی دارد. از سمت میانی پایه ( پایه ی بشقابی) ستونک به کناره دریجه دهلیزی چسبیده است و بنابر این سطح میانی آن در تماس مستقیم با پری لنف دهلیزیگوش داخلی است و احتمالا در تماس مستقیم با پری لنف مخزن بقایای نردبان دهلیزی نیز است.
در بسیاری از پرندگان پایه بشقابی ستونک پهن است و مانند یک پیستون به درون و بیرون دریچه حرکت می کند اما در جغدها پایه بشقابی به شکل نیمکره و ستونک نسبت به دریچه مایل است و از این رو باید حرکت گهواره ای داشته باشد( استخوان رکابی پستانداران نیز حرکت گهواره ای دارد). دریچه حلزونی (گرد) در نزدیکی دریچه دهلیزی قرار می گیرد و با نردبان صماخی گوش داخلی تماس دارد. غشایی که دریچه حلزونی را می پوشاند در گونه های گنجشکسانان و جغدها به گونه ویژه ای نازک و شفاف است. فشار پری لنف گوش داخلی که در زمان فشار دریچه دهلیزی به درون به وسیله ستونک روی می دهد با حرکت غشا دریچه حلزونی به سمت بیرون همراه است. لوله حلقی-صماخی (لوله استاش eustachian tube) حفره گوش میانی را از راه شکاف قیفی به حلق وصل کرده و بدین وسیله فشار هر سمت پرده صماخ را متعادل می کند.