زنبورخوار گلوخرمایی با نام علمی Merops Persicus که در انگلیسی به آن زنبورخوار گونه‌آبی نیز گفته می‌شود پرنده‌ای از راستهٔ سبزقباسانان و تیرهٔ زنبورخواران است. زیستگاه این پرنده گستره‌ای از شمال آفریقا و خاورمیانه از شرق ترکیه تا قزاقستان و هندوستان را شامل می‌شود. این پرنده مهاجر بوده و زمستان‌ها را در مناطق گرمسیری آفریقا سپری می‌کند اما دستجاتی نیز از زنبورخوارهای گلوخرمایی هستند که تمام سال را در یک منطقهٔ جغرافیایی در قارهٔ آفریقا موسوم به ساحل می‌گذرانند و در همان‌جا نیز به زادوولد می‌پردازند.
مشخصات :
زنبورخوار گلوخرمایی نیز مانند دیگر زنبورخواران دارای پرهایی رنگارنگ و جثه‌ای باریک و کشیده‌است. این پرنده کمی بزرگتر از زنبورخوار معمولی بوده و طولش به ۳۰ سانتی‌متر می‌رسد. بیشتر پرهای پرنده سبزرنگ است و در ناحیهٔ صورت نوار چشمی‌ای سیاه و گونه‌هایی آبی رنگ دارد. گلوی پرنده زرد و قهوه‌ای است و منقار آن سیاه است. سطح زیرین بال‌ها تقریباً خرمایی است و دو شاهپر بلند وسط دم تقریباً ۷ سانتی‌متر دیگر به طول پرنده می‌افزاید.
تغذیه :
غذای اصلی زنبورخوار گلوخرمایی را حشرات بویژه زنبور معمولی، زنبور وحشی و زنبور قرمز تشکیل می‌دهد با این حال گمان می‌رود که سنجاقک بخش بیشتری از شکارهای این گونه از زنبورخوارها را تشکیل دهد. سیم‌های تلفن درصورت وجود بهترین کمین‌گاه برای زنبوخوار گلوخرمایی برای حمله و گرفتن شکارش است.
زیستگاه :
این پرنده در مناطق نیمه گرمسیری و نیمه بیابانی که دارای تعداد کمی درخت مانند آکاسیا باشد زندگی می‌کند و زمستان‌ها را در علفزارها و زمین‌های جنگلی باز می‌گذراند. در ایران نیز این پرنده در شمال کشور به تعداد زیاد یافت می‌شود و در تابستان‌ها می‌توان آنها را در جزایر قلمرو استان هرمزگان همچون جزیره فرور دید.
لانه‌سازی و تولیدمثل:
زنبورخوار گلوخرمایی معمولاً به‌صورت تکی و یا در کلونی‌های کم‌جمعیت که بیش از ۱۰ پرنده را شامل نمی‌شود به آشیان‌سازی می‌پردازد. همچنین این پرنده ممکن است مبادرت به لانه‌سازی در کلونی‌های زنبورخوارهای معمولی نماید. او آشیانه‌اش را در سواحل ماسه‌ای، دیواره‌های خاکی، صخره‌های کوتاه و یا سواحل دریای مازندران با حفر تونلی دراز به طول ۱ تا ۳ متر می‌سازد و بین ۴ تا ۸ (معمولاً ۶ یا ۷) تخم سفید کروی‌شکل در آن می‌گذارد. هر دو پرندهٔ نر و ماده به مراقبت از تخم‌ها می‌پردازند ما پرندهٔ ماده شب‌ها به تنهایی بر روی تخم‌ها می‌نشیند. جوجه‌ها در فاصلهٔ ۲۳ تا ۲۶ روز از زمان تخم‌گذاری بیرون می‌آیند.