بسیاری از مردم بال پرندگان خود را کوتاه میکنند تا مطمئن شوند آنها فرار نمیکنند و از سوی دیگر بتوانند پرنده را آسانتر رام و دستی بکنند. پیرایش و کوتاه کردن بال پرندگان میتواند مانع پرواز بسیاری از آنها به سمت پنجره ها، آینه ها، توالت ها، ماهی تابه و بخصوص گیاه کاکتوس شود و کمک بسزایی برای نجات آنها میکند.

بسیاری از صاحبان طوطی نیز این کار را انجام نمیدهد، تا پرنده بتواند مدتی را به پرواز بپردازد. این کار نیز به نوعی به نفع روان پرنده است. برخی از مردم نیز معتقدند بهتر است به پرنده ی خود اجازه دهند در هر جایی حتی بیرون از خانه پرواز کند. اما این کار به برای صاحب پرنده به هیچ وجهی توصیه نمیشود.

اگر شما قصد گرفتن بال پرنده ی خود را دارید، این کار را میتوانید خودتان انجام دهید یا این که به دامپزشک بسپارید؛ کاری بسیار ساده است. اگر میخواهید این کار را خودتان انجام دهید باید قبل از آن چند بار روش انجام آن را از افراد حرفه ای یاد گرفته باشید.

اولین چیزهایی که شما به آنها احتیاج دارید، یک قیچی کوچک، یک حوله ی سبک وزن و شخص دیگری که وظیفه ی نگه داشتن پرنده را بر عهده بگیرد هستند. شخص دیگر باید حوله را بر پشت پرنده قرار دهد و پرنده را با آن محکم و به آرامی نگه دارد؛ البته نباید فشار تا حدی باشد که باعث بستگی کیسه های هوا و خفگی پرنده شود. پرنده نیز بهتر استبه پشت خوابانده شود. مطمئن شوید که همه ی پرهای اصلی برش خورده اند. پرهای اصلی بال، بزرگترین پرهای آن هستند که به راحتی قابل تشخیص میباشند. هرگز پرهای دیگر و ثانویه را کوتاه نکنید زیرا به بدن نزدیک هستند و ممکن است باعث ایجاد زخم شوند. اصلاح پرهای هر دو بال باید دقیقا به یک طول و اندازه باشد تا مشکلی برای تعادل پرنده بوجود نیاید.

بالها را به آرامی با دست خود باز کنید. قبل از شروع بریدن به پرها نگاه کنید تا در حال رشد نباشند. پرهای خونی معمولا در قسمت پایینی خود متورم و به رنگ بنفش هستند. این پرها دارای مخزن خون در خود هستند؛ اگر برش داده شوند، خونریزی فراوانی خواهند کرد. خون ریزی معمولا به خودی خود متوقف میشود. اما اگر متوقف نشد با فشار دادن قسمت زخمی شده یا استفاده از آرد ذرت میتوانید آن را متوقف کنید. بعد از توقف خونریزی به سرعت قسمت سفت و پایینی پر را از بدن جدا کنید. اگر این کار انجام نشود، پر دوباره خونریزی میکند.

اگر شما نمیتوانید پر را از بدن جدا کنید، این کار را به دامپزشک بسپارید. اگر خودتان این کار را انجام میدهید، میتوانید با استفاده از انبردست یا قیچی به آرامی قسمت پایه ی پر را جدا کنید؛ در این صورت پوست پرنده نیز پاره نمیشود. جدا کردن آن باید به سرعت و در یک لحظه انجام بگیرد. پس از این، خونریزی متوقف خواهد شد.

وقتی پرهای طوطی خود را کوتاه کردید، بهتر است در مناطقی که در دسترس اوست روی زمین فرش قرار بدهید؛ چون پرنده ممکن است اقدام به پرواز بکند اما به علت کوتاه بودن پرها، موفق نشده و در اثر سقوط برایش مشکلی بوجود بیاید.

ناخن های بسیاری از پرندگان نیز باید هر چند وقت یک بار کوتاه شود، زیرا بلندی آن باعث گیر کردن نوک ناخن به لباس و اشیا و مانع حرکت طوطی میشود. معمولا جفت های پرندگان با منقار خود ناخن یکدیگر را کوتاه میکنند و میشود با استفاده از یک جفت مناسب از بلند شدن ناخن پرنده جلوگیری کرد، اما در غیر این صورت میتوان با ناخن گیر ناخن ها را کوتاه کرد؛ البته باید فقط قسمت کوچک نوک ناخن کوتاه شود، نه قسمت های پایه ی آن. زیرا این قسمت دارای رگ بوده و بریدن آن سبب خونریزی میشود.

بهتر است هر 2 تا 3 هفته یکبار ناخن ها را کوتاه کنید. درصورت خونریزی میتوانید آن را با استفاده از انگشت خود یا پودر مخصوص خون بند متوقف کنید. اما مراقب باشید که پرنده از این ماده ی شیمیایی تغذیه نکند.

اگر منقار طوطی شما نیز بلند شده و غذا خوردن برای او دشوار است، باید وسایل سفتی مانند چوب در اختیار او قرار دهید تا آنها را بجود. در اینصورت منقار پرنده کوتاهتر خواهد شد. در صورتی هم که منقار خیلی بزرگ شده است، میتواند نشانه ای از بیماری ای مانند بیماری های کبدی باشد. در اینصورت باید به دامپزشک مراجعه کنید.