بیماری بیرون‌زدگی دیسک بین مهره ای، متداول‌ترین عارضه عصبی در سگهاست و در ۷۰٪ مواقع در فواصل بین مهره‌ای مابین مهره یازدهم سینه‌ای تا مهره دوم کمری حیوان رخ می‌دهد. در این بیماری دیسک بین مهره‌ای سگ به دلیل نامعلومی دچار تغییر ساختار شده، از محل طبیعی خود که در مفاصل بین مهره‌ایست بیرون زده به ساختارهای عصبی مجاور فشار وارد می‌کند.
التهاب و تغییراتی که در بافت عصبی متعاقب این فرآیند رخ می‌دهد، علائمی عصبی به دنبال خواهد داشت. اغلب صاحب سگ به دلیل ظهور علائمی مانند درد پشت و کمر و درجات مختلفی از لنگ شدن و یا حتی فلجی، به دامپزشک مراجعه می‌کند. هر قدر سرعت پیشرفت بیماری بیشتر باشد، به دلیل تخریب بیشتر، پیشگویی درمان ضعیف‌تر خواهد بود. گاهی ممکن است صاحب سگ درد ناحیه پشتی و یا کمری حیوان را با دل درد اشتباه بگیرد. علائم عصبی بسته به محل رخداد و درجه بیماری می‌تواند پیش رونده و یا ثابت باشد. گاهی نیز بهبودی خود به خودی رخ می‌دهد اما در نهایت ممکن است با بیرون‌زدگی بیشتر دیسک، بیماری با علائم شدیدتر عود کند.
بیماری دیسک بین مهره‌ای در گربه ها نادر است. اما در سگ ها در هر دو جنس نر و ماده و در هفتاد درصد موارد در سنین ۳ الی ۷ سالگی رخ می‌دهد. نژادهای مستعد به این بیماری شامل نژادهای داشهوند، پیکینیز، بیگل، مینیاتور پودل، توی پودل، کاکر اسپانیل، شیتزو هستند
سگ‌های نژاد داشهوند به طور معنی داری نسبت به سایرین به این بیماری مستعدترند. به طوری که بروز این بیماری در نژاد داشهوند تا ۱۰ برابر سایر نژادها گزارش کرده‌اند
سگ هنگام معاینه دامپزشک ممکن است سرپا و یا زمین‌گیر باشد.
دامپزشک جراح علاوه بر معاینه کامل، اغلب از ابزارهای پاراکلینیکی مانند رادیوگرافی، میلوگرافی، سی تی اسکن و یا ام آر آی بهره می‌گیرد. استفاده از چنین روش‌هایی در دامپزشکی الزاماً باید تحت بیهوشی عمومی باشد.
پس از تشخیص دقیق، بسته به شدت عارضه، بنا به تشخیص متخصص جراحی دامپزشکی، ممکن است درمان دارویی و محافظه کارانه و یا درمان جراحی توصیه شود
در مورد سگهایی که سرپا هستند، غالباً محدودیت حرکتی در منزل به مدت ۳ الی ۴ هفته و سپس بازگشت تدریجی به فعالیت طبیعی توصیه می‌شود. در اینجا محدودیت حرکتی به معنای پرهیز از پریدن سگ بر روی مبلمان منزل، بالا و پایین رفتن از پله‌ها و فعالیت شدید بدنی است که مسلماً این امر در صورتی امکان پذیر است که در مواقع غیبت صاحب سگ در منزل، در اتاقی کوچک بدون وسایل محدود باشد.
اما در مورد سگهایی که زمین‌گیر هستند مهمترین مسأله در دسترس بودن آب و غذا برای حیوان است. وجود بستری خشک و نرم جهت پیشگیری از ایجاد زخم‌های بستر و مشکلات ثانویه ضروری است. در صورتی که شدت درد و ناراحتی سبب بی‌اشتهایی حیوان شده باشد، لازم است سرم‌های وریدی استفاده شود.
اگر مشکل عصبی باعث اختلال عملکردی مثانه شود، حیوان به طور عادی ادرار نمی‌کند، لازم است روزانه ۳ الی ۴ بار با تحریک دست از روی شکم و یا سوند‌گذاری، مثانه تخلیه شود. به دلیل مشکلات عصب‌رسانی به احشاء و نیز کم حرکتی احتمال بروز یبوست وجود دارد که در چنین شرایطی تغذیه مناسب با فیبر بالا و در صورت لزوم بهره‌گیری از تنقیه(روشی برای درمان یبوست) می‌تواند مانع بروز انباشتگی در شکم شود. برای این سگها، انجام فیزیوتراپی به منظور پیشگیری از تحلیل عضلات و خشکی مفاصل توصیه می‌شود.
درمان‌های دارویی مناسب بسته به تشخیص دامپزشک جراح، از نوع داروهای ضد التهاب و شل کننده‌های عضلانی در این دوران مکمل درمان خواهند بود. در صورت مشاهده هرگونه عوارض جانبی مصرف داروها، باید با دامپزشک معالج تماس حاصل شود.
باید توجه داشت، اثر بهبود بخشی موقتی این داروها نباید صاحب سگ را گمراه کند و باید مدیریت حرکتی حیوان طبق دستور دامپزشک ادامه یابد در صورت عدم موفقیت درمان محافظه کارانه و یا در صورت وخامت بیماری، عمل جراحی به منظور برداشت فشار دیسک بیرون‌زده از روی ساختار های عصبی درگیر توصیه می‌شود،در صورت نیاز به انجام عمل جراحی، هرچه عمل زودتر انجام گیرد، احتمال بهبودی بافت عصبی تحت فشار بیشتر خواهد بود.
صاحب سگ باید از مراقبت های لازم پس از جراحی در منزل آگاه بوده، عهده‌دار کلیه مسئولیت ها شود.
فیزیوتراپی، مدیریت فعالیت‌های حیوان و تخلیه مثانه در صورت لزوم، از مواردی هستند که صاحب حیوان باید به خوبی در مورد لزوم انجام آنها مطلع باشد
پیشگویی بهبودی پس از عمل عموماً مطلوب بوده و در مورد سگهایی که پس از عمل به طور ارادی حرکت می‌کنند بهتر می‌باشد.
شما می توانید جهت مشاوره با متخصص جراحی با شماره زیر تماس بگیرید.
02188368585
داخلی 106